„To dla twojego dobra, zobaczysz,” zapewniał Ethel jej mąż z niezachwianą determinacją. Ethel, łatwo ulegająca jego stanowczości, zgodziła się na jego życzenia bez większego oporu. W końcu, co złego mogłoby się stać od zwykłego gorsetu? Choć kiedyś podstawowy element ubioru XIX wieku, w latach 20. XX wieku moda się zmieniła, pozostawiając za sobą krępujące ograniczenia gorsetu. William Granger miał pogardę dla bezkształtnych sukienek tamtej epoki, ubolewając nad brakiem kobiecości, jaki przekazywały. Ethel, jak to miała w zwyczaju, łatwo przyjęła jego poglądy. Choć sufrażystki od dawna potępiały gorset jako symbol ucisku, wiele angielskich kobiet, w tym Ethel Mary Wilson, trzymało się tradycji aż do początku XX wieku.
Po I wojnie światowej nastała nowa era wyzwolenia dla kobiet, oznaczająca odsłanianie nóg, przyjmowanie krótkich fryzur i preferowanie luźnych ubrań. Ethel również uległa tej fali nowo odkrytej wolności, przyjmując bob i swobodę ruchu zapewnianą przez luźne spódnice. Los połączył Ethel i Williama, dwie skromne osoby z Cambridge. Niezwykła postawa Ethel wydawała się pasować do Williama, który być może poszukiwał towarzyszki o cichej determinacji.
Ich małżeństwo w 1928 roku zostało uwieńczone narodzinami córki Virginie i przeprowadzką do Peterborough, gdzie William uczył, a Ethel zajmowała się domem. Jednak za zamkniętymi drzwiami William namawiał Ethel do powrotu do krępującego uścisku gorsetu, ukrytego pod zwiewnymi sukienkami, podkreślając swoje niezadowolenie z nowoczesnych trendów modowych. Ethel, zawsze posłuszna, wkrótce znów znalazła się w objęciach gorsetu, nieustannie starając się osiągnąć niemożliwie wąską talię.
Jej przemiana w żywy symbol przesadnej kobiecości budziła zarówno podziw, jak i współczucie wśród otoczenia. W miarę jak trendy modowe przesuwały się w kierunku bardziej wyrafinowanej sylwetki, ekstremalne proporcje Ethel wzbudzały krytykę, jednak nadal dążyła do granic perfekcji na życzenie męża. Przyjmując nową formę poszukiwania uwagi poprzez piercingi, Ethel ozdobiła swoje ciało niezliczonymi ornamentami, nawet oczarowując męża urokiem biżuterii.
Pomimo ostrzeżeń lekarzy dotyczących ryzyka zdrowotnego, Ethel żyła do 77. roku życia, jej oddanie mężowi pozostało niezachwiane aż do końca. Ich córka, Virginia, odwróciła się od skrajnych praktyk matki, wybierając bardziej zwyczajne życie pozbawione takich ekstremów. Podróż Ethel, naznaczona ofiarą i podporządkowaniem, symbolizowała najważniejsze miejsce, jakie mąż zajmował w jej życiu, przekraczając zwykłe idee mody czy piękna.
