Zaangażowanie Nicolasa Cage’a w swoją sztukę jest widoczne w jego dramatycznej transformacji na potrzeby roli satanistycznego seryjnego mordercy w filmie Longlegs. Już po przeczytaniu scenariusza wyraził ogromne zainteresowanie projektem i współpracował ściśle z reżyserem Osgoodem Perkinsem oraz artystami makijażu, aby ożywić niepokojącą postać. Perkins wyobrażał sobie czarny charakter jako „żałosnego faceta”, coś na kształt niepokojącego klauna, a ta wizja stała się podstawą projektowania makijażu i protez. Cage postanowił całkowicie zniknąć w tej roli, po raz pierwszy w swojej karierze przyjmując ciężkie protezy.
Transformacja fizyczna w Longlegs była rozległa i wymagała szczegółowego rzeźbienia przez Harlow MacFarlane’a oraz Amazing Ape, aby uzyskać pożądany efekt. Kluczowym elementem wyglądu postaci było wrażenie złej, taniej operacji plastycznej, co jeszcze bardziej podkreśliło niepokojącą i groteskową naturę złoczyńcy. Oprócz zmian fizycznych, Cage opracował także unikalne manieryzmy i śpiewający głos, które miały wyróżniać postać. Chciał stworzyć osobowość, która byłaby zarówno niepokojąca, jak i zapadająca w pamięć, całkowicie pochłaniając się w tej roli.
Interpretacja Cage’a postaci Longlegsa miała głęboki, osobisty wymiar, czerpiąc inspirację z trudności, jakie jego zmarła matka, Joy Vogelsang, przeżywała w walce z depresją i schizofrenią. Cage wspominał, jak oglądał ją rozmawiającą ze ścianami, co wydawało mu się surrealistycznym, a nie niepokojącym doświadczeniem. Wykorzystał te wspomnienia w swojej grze, starając się zrozumieć siły, które kierowały chorobą psychiczną jego matki. Opisał tę rolę jako bardzo osobistą, odzwierciedlającą jego własne przeżycia związane z trudnościami matki.
Motywacja Cage’a do sukcesu w Hollywood była także napędzana doświadczeniem dorastania w klasie średniej, wśród zamożniejszych rówieśników. Choć jego ojciec był profesorem i pisarzem, jego rodzina żyła skromnie, co stanowiło wyraźny kontrast do dobrobytu kolegów z klasy. Cage czuł się niezrozumiany i pokrzywdzony, zwłaszcza w kwestii statusu społecznego i randek. Jednak wizyty u wujka, Francisa Forda Coppoli, otworzyły mu oczy na inny styl życia, który wywołał pragnienie osiągnięcia takiego poziomu sukcesu – nie tylko dla pieniędzy, ale także dla prestiżu i poczucia osiągnięcia.
Postać Longlegsa, w dużej mierze ukryta w zwiastunach, jest świadectwem oddania i artyzmu Cage’a. Ciężki makijaż i protezy czynią go nierozpoznawalnym, pozwalając mu całkowicie wcielić się w rolę niepokojącego seryjnego mordercy. Gotowość Cage’a do zgłębiania ciemniejszych aspektów ludzkiej natury, połączona z jego osobistym związkiem z walką postaci, zapowiada potężne i niezapomniane wystąpienie.
