Niedawny wpis na Reddicie wywołał burzliwą dyskusję na temat międzypokoleniowych oczekiwań dotyczących opieki nad dziećmi i rodzinnych obowiązków. 29-letnia świeżo upieczona mama zwróciła się z prośbą do swojej 64-letniej, emerytowanej matki, aby pomogła jej przy noworodku, gdy ta wróci do pracy. Liczyła na bezpłatne wsparcie od „babci na emeryturze”, która spędza większość czasu w domu. Ku jej zdziwieniu, matka zdecydowanie odmówiła, tłumacząc, że swoje dzieci już wychowała i nie ma zamiaru zostać pełnoetatową, darmową nianią. Sytuacja szybko przerodziła się w szerszy konflikt — obraz napięć, które coraz częściej pojawiają się między pokoleniami, gdy w grę wchodzi nieodpłatna praca i rodzinne zobowiązania.
Starsza kobieta poszła nawet o krok dalej, sugerując córce, że powinna zostać w domu z dzieckiem — tak jak ona kiedyś, gdy jej mąż był jedynym żywicielem rodziny, a ona poświęciła się wychowywaniu dzieci. Młodsza kobieta próbowała jednak wytłumaczyć, że dziś taki model życia jest dla wielu nierealny. Podała swoje zarobki: 55 tysięcy dolarów rocznie, a także zadłużenie — 39 tysięcy z tytułu kredytu studenckiego i kolejne 20 tysięcy w innych zobowiązaniach. Jej partner zarabia 36 tysięcy dolarów i ma 5 tysięcy długu na karcie kredytowej. Mieszkają razem w kawalerce i marzą o większym lokum, więc rezygnacja z pracy po prostu nie wchodziła w grę.
Mimo że babcia była świadoma sytuacji finansowej córki, postawiła twarde warunki. Zażądała 20 dolarów za godzinę opieki nad dzieckiem, dodatkowych opłat za spóźniony odbiór i dostarczenia drugiego fotelika samochodowego oraz wózka. Odmówiła również dojazdów, twierdząc, że dziecko ma być przywożone do niej — mimo że przez ostatnie pięć lat odwiedziła mieszkanie córki tylko raz, choć dzieli je zaledwie 15 minut drogi. W efekcie młoda mama doszła do wniosku, że „zatrudnienie” własnej matki byłoby droższe niż żłobek, czego się zupełnie nie spodziewała.
Zrezygnowana i rozżalona, kobieta opisała całą sytuację na Reddicie, pytając, czy to ona postępuje niewłaściwie, że nie chce płacić matce za opiekę nad wnukiem. Sarkastycznie dodała też, że jej mama „i tak tylko ogląda telewizję i gotuje.” Ten komentarz wywołał prawdziwą burzę — zamiast współczucia, spotkała się z falą krytyki. Użytkownicy zarzucili jej lekceważący ton i poczucie roszczeniowości. Podkreślali, że babcia ma pełne prawo do spokojnej emerytury i nie musi podejmować fizycznie wymagającej pracy bez odpowiedniego wynagrodzenia — zwłaszcza, że wyraźnie nie miała na to ochoty.
Większość komentujących jednoznacznie stanęła po stronie babci, zaznaczając, że opieka nad dzieckiem to poważna odpowiedzialność, a nie rodzinny obowiązek z automatu. Wskazywali, że córka powinna była ustalić oczekiwania co do pomocy zanim dziecko się urodziło. Cała sprawa rzuca światło na szerszy problem — jak współczesne rodziny radzą sobie z presją finansową i wzajemnym wsparciem, kiedy tradycyjne role przestają mieć zastosowanie w dzisiejszej rzeczywistości ekonomicznej. Pojawia się więc zasadnicze pytanie: czy dziadkowie „odrobili już swoje”, czy jednak opieka nad wnukami to wspólna sprawa, gdy w grę wchodzi rodzina?
