28-letnia Malajka, Farah Faizal, kiedyś podziwiana za swoje uderzające piękno, była w szoku, gdy w trakcie ciąży jej wygląd zmienił się w dramatyczny sposób. To, co miało być radosnym czasem, okazało się próbą wytrzymałości. Jej twarz zaczęła puchnąć, skóra stała się nadzwyczaj wrażliwa, a rysy twarzy wyraźniej zaznaczone. Znajomi i bliscy byli zaskoczeni przemianą, często komentując, jak bardzo różniła się od zdjęć sprzed ciąży.
Zmiany pojawiały się stopniowo. Na początku Farah zauważyła zaczerwienienia i małe wypryski na twarzy. Wkrótce jednak przerodziły się w bolesne stany zapalne, które utrudniały nawet codzienne czynności. Jej twarz stawała się opuchnięta, pojawiły się przedwczesne zmarszczki, a rysy wydawały się bardziej surowe niż wcześniej. Nawet nos i uszy wyglądały na większe, co sprawiało, że czuła się jak obca w własnej skórze.
Lekarze sugerowali, że przyczyną może być rzadka, ciążowa forma trądziku różowatego. Ten poważny stan zapalny skóry bywa czasem wywoływany przez zmiany hormonalne, a w przypadku Farah oznaczał nie tylko fizyczny dyskomfort, lecz także emocjonalny ciężar spojrzeń i niechcianych komentarzy innych. Sama później opisała te dziewięć miesięcy jako „chaos”, pełen bólu i utraty pewności siebie.
Jedynym stałym źródłem wsparcia był jej mąż, który codziennie przypominał jej, że wciąż jest piękna i silna. Jego zachęta pomogła jej przetrwać zarówno fizyczny, jak i emocjonalny ciężar choroby, którego niewielu wokół niej mogło doświadczyć. Farah uważa jego wsparcie za jedną z głównych przyczyn, dzięki którym poradziła sobie z trudną drogą.
Po porodzie Farah zaczęła zauważać stopniową poprawę skóry. Zaczerwienienia i opuchlizna ustąpiły, stany zapalne zniknęły, a w lustrze znów zaczęła dostrzegać fragmenty dawnej siebie. Choć proces zdrowienia wciąż trwa, odczuwa ulgę i wdzięczność za postępy. Dla Farah to doświadczenie nie było jedynie kwestią fizycznego leczenia, lecz także odkrywaniem własnej odporności i nauką akceptowania swojej siły w obliczu zmian.
