Chris Punsalan, filipiński twórca internetowy i muzyk mieszkający w Stanach Zjednoczonych, poświęcił swoje lata dwudzieste na opiekę nad swoją 96-letnią babcią, którą czułością nazywa „lola”. Od 2016 roku pełni rolę opiekuna na pełen etat, odkładając na bok życie towarzyskie i małżeństwo, by skupić się na jej potrzebach. Jego decyzja, wynikająca z miłości i poczucia odpowiedzialności, nie tylko kształtuje jego codzienne życie, ale również przyniosła mu oddaną rzeszę obserwatorów w sieci.
Punsalan po raz pierwszy stał się wiralem w listopadzie 2019 roku, gdy opublikował wideo „Dzień z życia”, ukazujące jego codzienne obowiązki związane z opieką. Film szybko zdobył ponad milion wyświetleń i poruszył widzów na całym świecie, zwłaszcza tych, którzy sami opiekują się starszymi członkami rodziny. Ogromny odzew zainspirował go do dalszego dzielenia się doświadczeniami, przekształcając projekt pamięci osobistej w platformę pełną historii, porad i ćwiczeń pokazujących zarówno trudności, jak i radości płynące z opieki.
Ciekawym elementem jego treści jest używanie języka Kapampangan, filipińskiego dialektu, którym posługuje się z babcią. Dla wielu widzów słuchanie tego języka wywołuje nostalgię i daje silne poczucie więzi z korzeniami kulturowymi, szczególnie dla tych, którzy mieszkają daleko od domu lub stracili swoich starszych członków rodziny. Choć niektórzy krytycy zarzucają mu, że pokazuje swoje dobre uczynki dla uwagi, Punsalan pozostaje oddany swojej misji. Postrzega swoje filmy jako sposób inspirowania młodszych pokoleń do podejmowania opieki nad rodziną.
Decyzja o zostaniu opiekunem nie była łatwa. Z innymi członkami rodziny zajętymi pracą i obowiązkami, Punsalan postanowił sam wziąć tę rolę, kierując się wdzięcznością za miłość i troskę, które babcia kiedyś mu okazała. Przyznaje, że dostosowanie się do nowej roli było trudne, szczególnie obserwowanie, jak przechodziła od niezależności do zależności. Mimo to był zdeterminowany, aby zapewnić jej godne życie w domu, zamiast umieszczać ją w placówce opiekuńczej.
Dzięki swoim opowieściom i poświęceniu, Chris Punsalan przekształcił akt oddania w ruch pełen empatii. Jego filmy stały się wsparciem dla innych opiekunów, oferując pocieszenie, porady i przypomnienie, że nie są sami. Jego historia to nie tylko treść internetowa, ale świadectwo miłości, poświęcenia i trwałej więzi między dziadkiem a wnukiem.
