Mimo 90 lat Brigitte Bardot pozostaje tak samo buntownicza jak zawsze — pełna ognia, bezpośrednia i olśniewająco żywa. Kiedy niedawno pojawiła się plotka, że „spędza swoje ostatnie dni”, legenda kina osobiście zdusiła ją błyskiem dawnej siły: nazwała dziennikarza, który ją rozpowszechnił, „idiotą” i oświadczyła: „Nie planuję przejść do innego świata.” To czysta Bardot — szczera, nieokiełznana i niezapomniana.
Dla tych, którzy pamiętają ją w młodości, szok jest prawdziwy. Rozczochrane włosy, kocie spojrzenie, niemożliwa uroda, która przemieniła film „I Bóg stworzył kobietę” w kulturowy wstrząs — dziś złagodzona przez czas. Fani reagują z mieszanką smutku i zachwytu: „Trudno uwierzyć, że ta starsza kobieta była naszym ikoną.” „Jest olśniewająca, nie ma drugiej takiej.” „Dziękuję, Boże, że przedłużyłeś jej dni.” „Spotkałem ją, gdy mieliśmy po 20 lat — jej piękno było nie do opisania.”
Ale być może najbardziej poruszające nie jest utrata młodości — lecz jej odmowa opłakiwania tego faktu. Bardot nigdy nie próbowała znów być młoda. Żyła odważnie, starzała się prawdziwie i wybierała samotność oraz szczerość zamiast próżności. Twarz, która kiedyś wywoływała rewolucje w modzie i filmie, dziś opowiada inną historię — historię przekonań, współczucia i odwagi, by pozostać sobą.
Nigdy nie była tylko symbolem piękna; była ucieleśnionym buntem. Odeszła z Hollywood na szczycie kariery, walczyła o prawa zwierząt zanim stało się to modne i przemieniła swoją sławę w misję.
I tak, gdy dziś świat patrzy na Brigitte Bardot — delikatną, a jednocześnie pełną ognia; zdystansowaną, a jednak nieugięcie obecną — przypomina nam, że ikony nie znikają. On
